Grunngiving

Høgskulefusjonen på Vestlandet vart vedteken av dei tre høgskulestyra 9. juni. I tida før fusjonsvedtaka var det sterk uro i SISOF og styret for Høgskulen i Sogn og Fjordane om framtida for SISOF etter ein fusjon med Studentsamskipnaden i Bergen (SIB). Uroa botna i at makt, innverknad og ressursar ville bli flytt vekk frå Sogndal og Førde når SISOF med 3800 studentar fusjonerte med SIB med 30 000 studentar. SISOF har eit høgt nivå på velferdstenestene og har skjøtta økonomien sin godt. SIB kom ikkje krava frå SISOF i møte, og departementet heldt krisemøte med representantar for SISOF og HiSF tre dagar før fusjonen for å unngå at høgskulefusjonen skulle spora av, som statssekretær Bjørn Haugstad formulerte det til NRK.
På møtet i høgskulestyret i HiSF 9. juni orienterte rektor og styreleiar om resultatet frå krisemøtet, og rektor sa fylgjande: «Det kjem ikkje til å bli gjort ein fusjon mellom samskipnadene før det ligg føre ein avtale som også SISOF kan godta.» Alternativet til friviljug fusjon var altså at SISOF heldt fram som sjølvstendig samskipnad.
Tidleg i september var det klart at SISOF og SIB ikkje kom fram til ein avtale som båe partar kunne godta. Likevel avgjorde Kunnskapsdepartementet 19. september at SISOF skulle fusjonerast med samskipnadene i Bergen og Stord/Haugesund. Dette er klart i strid med lovnadene som vart refererte i høgskulestyret for HiSF 9. juni.