Gjermund Hagesæter (FrP): I fleire kyrkjelydar i Noreg har det vore konfliktar. Nokon av desse konfliktane har vore mellom kyrkjelyden og bispekontoret. I alle slike konfliktar er det viktig at kyrkja sitt eige demokratisk valde organ, soknerådet, kan spele ei sentral rolle.
Korleis vil statsråden sikra at demokratisk valde organ i kyrkja vert høyrde, og kan arbeida til glede og nytte for heile kyrkjelyden?
Begrunnelse
Det kan til tider sjå ut som om prestar har eit dårlegare rettsvern enn andre arbeidstakarar. Ei sak ifrå Osterfjorden prestegjeld i Bjørgvin bispedømme, kan tyda på at demokratiet står svakt i Kyrkja og at prestar har mindre råderett over sin arbeidssituasjon enn det som er vanleg. Gjennom lokalavisene kom det i løpet av 2008 fram at det var motsetnader mellom tre av dei tilsette i kyrkja på eine sida, - og soknerådet, fellesrådet, prosten og bispekontoret på andre sida. Presten vart ved fleire høve beden om å gå over i anna stilling eller ta studiepermisjon.
Det er framleis uklart kva konflikten kom av. Det har ikkje kome fram noko i presten si forkynning eller anna arbeid eller hans livsførsel som gjer han uskikka som prest, og det er god oppslutning om gudstenestene hans.
Ved soknerådsvalet i 2009 fekk presten stor tillit og støtte frå dei røysteføre. Valdeltakinga var uvanleg stor, over 30%, - og 4 av 5 medlemmer vart bytt ut.
Det nyvalde soknerådet har støtta presten, også gjennom ei tilsynssak gjennomført av Arbeidstilsynet sommaren 2010.
I samband med tilsynssaka, der bispekontoret skal syta for gode arbeidstilhøve for presten, nyttar biskopen sin styringsrett til å setja inn ein vikarprest for å betena dei som ikkje har tillit til soknepresten.
Fordelinga av gudstenester mellom dei to er for første halvår i 2011,
17 – 5, - i favør av vikarpresten. Denne fordelinga var ikkje soknerådet sin intensjon då dei godtok ei mellombels ordning med vikarprest. Det må oppfattast som ei rein audmjuking av soknepresten, og skal vara i to år.
Ordninga er uverdig og ikkje minst dyr. Vikarpresten må køyra frå Gulen til Ostereidet/Hjelmås, dvs ca 200km t/r fleire gonger kvar veke. For å gjera vikarpresten sin jobb i Gulen er det leigd inn ein pensjonert prest frå Arna som må køyra like langt motsett veg, - og han skal i tillegg ha løn.
Denne saka verkar opprørande på mange i prestegjeldet, og enkelte er også redde for at framtidas kyrkje vert meir autoritær og konservativ. Soknepresten har stor tillit blant folk nettopp fordi han representerer den opne folkekyrkja. Vi spør oss om soknerådsval har nokon verdi, og om bispekontoret har god nok kompetanse som arbeidsgjevar.