Begrunnelse

Noreg har ei samanhengande verdikjede for ull frå sauer i alle fylke, til spinneri, veveri og strikkefabrikker. Ei viktig råvare for desse produsentane er norsk ull, og importerte fiber som ull, silke, alpakka og til dels lin. Denne industrien har gått svært godt gjennom pandemien og mange rapporterer om stor auke i sal og lønnsemd. Mange av desse bedriftene er hjørnestensbedrifter i lokalsamfunna sine og bidrar med god marknadsføring av Noreg via turistmarknaden, vinteridrettsarrangement og mykje anna. Noreg har òg mange sterke merkevarer med merinoull som ein viktig fiber og mange dyktige småskala designarar, handverkarar, bunadsmakarar, med meir som baserer verksemda si på naturmateriale. Den lokale produksjonen av klede viser for tida god utvikling, takka vere auka interesse for ressursen ull, kopla opp med ny teknologi, ikkje minst innan strikking. Næringa omfattar store bedrifter som Sandnes garn med 100 tilsette og mange små enkeltmannsforetak.
Den globale klesindustrien har utvikla samanlikningsverktøy som peiker ut dei fossile materiale som dei beste for klima og miljø. Dette er materiale som allereie har mykje lågare pris. Dette har ført til at stadig meir av tekstila som finst i handelen er laga av fossile materiale, eller er ein kombinasjon av naturmateriale og materiale basert på fossile kjelder. Denne utviklinga kan forventast å akselerere dersom EUs Product Environmental Footprint blir vedtatt slik ho er i dag, og òg om marknadsføringa i den globale industrien av plast som det miljømessig føretrekte materiale ikkje blir nyansert.