Styresmaktene sitt arbeid med finansiell stabilitet
er delt mellom Finansdepartementet, Kredittilsynet og Noregs Bank.
Finansdepartementet arbeider særleg med rammevilkåra,
Kredittilsynet fører tilsyn med aktørane i den
finansielle sektoren, mens Noregs Bank skal medverke til robuste
og effektive betalingssystem. Både nasjonale styresmakter
og internasjonale organ er involverte i arbeidet med å sikre
finansiell stabilitet, og internasjonalt samarbeid på området
er blitt utvida. Det internasjonale valutafondet er ein sentral
aktør i det internasjonale arbeidet, og verksemda blir
omtala i kapittel 7.
Eit stabilt og velfungerande finansielt system
legg grunnlaget for ulike spare- og investeringsalternativ, mellom
anna realinvesteringar som er finansierte med eigenkapital og gjeld,
og omfordeling av finansiell risiko mellom aktørar gjennom
ulike former for forsikring og handel med finansielle derivat. Betalingsformidling
og prising av finansielle aktiva - til dømes på børs
- er andre viktige oppgåver som det finansielle systemet
skal ta seg av. Det er viktig at finansielle avtalar blir haldne,
og at aktørane har tillit til at systemet fungerer. I periodar
med ustabilitet i det finansielle systemet kan økonomien
meir generelt bli skadelidande.
Ei vurdering av utsikta til vidare finansiell
stabilitet handlar ikkje berre om å vurdere kva den framtidige situasjonen
mest truleg vil bli. Det handlar òg langt på veg
om å synleggjere andre moglege utfall, sjølv om desse
ikkje fortonar seg som like trulege. Det er naturleg å leggje
vekt på negative hendingar - fordi det særleg
er slike hendingar ein bør prøve å demme
opp for.
Utviklinga i gjelds- og rentebelastninga til
hushalda og i prisane på bustader blir omtala særskilt
i meldinga.
Bankane hadde eit vesentleg betre resultat i
2004 enn i 2003. Resultata har ikkje vore betre sidan 2000. Konjunkturbetringa
frå sommaren 2003, og det låge rentenivået,
har medverka til låge tap på utlån. Resultata
i livsforsikring var gode i 2004, men noko svakare enn i 2003. For
skadeforsikringsselskapa har auka premieinntekter saman med nedgang
i erstatningskostnader og stabil kostnadsutvikling ført
til betring i lønnsemda i den forsikringsmessige verksemda.
Skadeforsikringsselskapa har ein høg del av rentepapir
i balansen. Det låge rentenivået har gitt låg
avkastninga på porteføljen slik at finansinntektene
blei reduserte samanlikna med 2003.
Finansinstitusjonane har jamt over hatt gode
resultat dei siste to åra, og soliditeten synest tilfredsstillande. Finansdepartementet
vurderer utsiktene til finansiell stabilitet på kort sikt
som god.
Resultata i skadeforsikringsselskapa var i 2004
noko lågare enn i 2003, men likevel svært gode.
Den ansvarlege kapitalen i skadeforsikringsselskapa har auka dei siste åra,
og alle selskapa oppfylte kapitaldekningskravet ved utgangen av
2004. Resultata i livsforsikringsselskapa var noko svakare i 2004
enn i 2003, men likevel gode. Selskapa har i 2004 auka aksjedelen
noko, men auken har skjedd etter kvart som selskapa har fått auka
bufferkapital. Som følgje av det låge rentenivået har
selskapa no ein lågare margin mellom renta på dei obligasjonane
dei sjølve eig og den grunnlagsrenta dei har på forsikringskrava,
enn det som er ønskjeleg å ha over tid. Bufferkapitalen
blei styrkt noko i 2004.
Bankane har hatt gode resultat dei siste to åra.
Saman med tilføring av kapital og utskriving av fondsobligasjonar
har dei gode resultata bidrege til å stabilisere bankane
si kjernekapitaldekning i ein periode med sterk utlånsvekst.
Soliditeten er tilfredsstillande for bankane samla sett. Resultata
i 2004 var dei beste sidan 2000, men også i 2003 var resultata
bra. Særleg for 2004 har dei gode resultata i bankane samanheng
med låge tap på utlån. Dei låge
tapa på utlån kan delvis forklarast med konjunkturutviklinga
med auka aktivitet og sysselsetjing. Den låge renta bidreg
også til lågare rentebelastning for kundane slik
at færre får betalingsproblem.
Den høge innteninga i føretaka
har medverka til eit fall i gjeldsbelastninga frå 2003
til 2004, og rentebelastninga er sterkt redusert. Det har generelt
vore letteke for føretakssektoren å betale gjelda
i 2004, og bankane sine tap på utlån til føretaka
har vore svært låge. Kredittrisikoen til bankane
mot dei ikkje-finansielle føretaka synest på mellomlang
sikt først og fremst å vere knytt til einskilde
næringar som eigedomsdrift, oppdrett og klekkeri. Utviklinga
framover i bankane sin kredittrisiko knytt til utlån til
føretakssektoren kjem an på føretaka
si inntektsutvikling og av utviklinga i renta - forhold som i sin
tur heng saman med konjunkturutviklinga både i Noreg og
internasjonalt.
Gjeldbelastninga i hushalda har auka kraftig
frå 1999, og er venta å gå forbi nivået
frå slutten av 1980-talet i løpet av 2005. I 2004
auka bankane sine lån med pant i bustad med 14,5 pst. Det
er viktig at både hushalda og bankane tek tilstrekkeleg
høgde for ei mogeleg renteauke når nye låneavtalar
blir inngått. Rentebelastninga er låg no som følgje
av det låge rentenivået. Men framhald av høg
gjeldsvekst gjer hushalda meir sårbare for økonomiske
forstyrringar. Hushalda kan tilpassa seg med å kutte i
etterspørselen etter varer og tenester - noko som vil ramme
føretaka. Eit eventuelt fall i prisane på bustader
kan forsterke ein svikt i etterspørselen frå hushalda.
Verknadene av ein renteauke er avhengig av når
han kjem, kor sterk han blir, og dei rådande makroøkonomiske
forholda elles. Fordi utlånsveksten til hushalda no er
høg, blir ein stor del av utlåna raskt knytt til
hushald som har teke opp lån i ein periode med låg
rente. Etter kvart som renta vender tilbake til eit høgare
nivå, kan desse hushalda vere dårlegare førebudde
enn hushald som tok opp lån før renta gjekk ned,
og som i mange høve også har hatt ein stor vinst
i bustadmarknaden.
Regjeringa vil peike på at hushald
kan oppleve økonomiske problem utan at den finansielle
stabiliteten blir alvorleg truga. Mellom anna av denne årsaka
sette Finansdepartementet i 2004 søkjelyset på bankane
sine utlån til hushalda, og på den plikta dei
har til å informere, og eventuelt rå hushalda
frå å ta opp lån. Dei to bankforeiningane
har no oppfordra medlemene om å sjå til at kundane
får den informasjonen som er nødvendig for at
dei skal oppfatte viktige forhold rundt låneopptaket.
Komiteen viser til at gjeldsbelastninga
i hushalda har auka kraftig frå 1999, og er venta å gå forbi
nivået frå slutten av 1980-talet i løpet
av 2005. Sjølv om hushalda dei siste åra har hatt
ein relativt stor reallønnsauke, kan dette i ein gitt situasjon
få fylgjer både for einskilde hushald og for finansinstitusjonane. Komiteen merkar
seg såleis at dei to bankforeiningane har oppfordra medlemmene
sine til å sjå til at kundane får nødvendig
informasjon for å forstå realiteten i sine låneopptak.
Vidare vil komiteen understreke at det er viktig
at det ved vurdering av nye lån blir teke høgde
for realistiske vurderingar av framtidig rentenivå.