Anita Apelthun Sæle (KrF): Ordførar for saka, Ivar Østberg, har ikkje sete i Odelstinget, og eg vil derfor på vegner av han framheva at dette er ei sak med berre positivt innhald, så positivt at til og med litt ros til Regjeringa har fått stå som komiteens merknad – rett nok kamuflert som sitat, men likevel noko sjeldsynt.

Saka gjeld eit EU-direktiv om helse og tryggleik. Dette skulle også gjelda fiskarar, men Stortinget bad om at arbeids- og kviletid for fiskarar skulle verta handsama som eiga sak, og det er den vi handsamar no. Og det rår altså harmoni og semje mellom Regjeringa og fiskarorganisasjonane om dei tiltaka som kan betra tryggleiken for fiske- og fangstfartøy. Trass i svært forskjellige driftsmønster i den norske fiskeflåten har ein funne ordningar som tilfredsstiller alle partar. Komiteen er positiv til at forskrifta skal gjelda alle som jobbar på norske fiskefartøy, uavhengig av om vedkomande eig eller er medeigar av fartøyet. Fiskarar som arbeider aleine på eige fartøy, kan likevel få unnatak frå forskrifta.

Eg anbefaler den samrøystes tilrådinga frå komiteen.

Sigvald Oppebøen Hansen (A): Dette lovforslaget er ein konsekvens av eit EØS-direktiv som Odelstinget tok stilling til i juni 2002. I motsetning til no var denne saka både når det galdt departementets handtering og skjønsvurdering, under all kritikk. Saka hadde ikkje vore på høyring, og det hadde heller ikkje vore kontakt mellom departementet og partane i arbeidslivet når det galdt lovforslaget. Dette var bakgrunnen for at Odelstinget vedtok å handsame saka om arbeids- og kviletid for fiskarar som eiga sak seinare.

Statsråden har no gjort det Odelstinget bad om, og saka har fått ei brei og grundig vurdering. Dette blei stadfest ikkje minst av Fiskebåtredernes Forbund, som i høyringsrunden var svært fornøgde med den opne og gode dialogen som både departementet og Sjøfartsdirektoratet etablerte. Eg sluttar meg til den rosen, og ikkje berre som eit sitat i innstillinga.

Lova og forskriftene skal medverke til å tryggje arbeidstakarane, i dette høvet fiskarane, mot skade i arbeidet ute på fangstfeltet. Det skal takast særskilt omsyn til helse og tryggleik i samband med nattarbeid og skiftarbeid. Det finst mykje god forsking på at nattarbeid ikkje fremmar god helse. Derfor bør nattarbeid avgrensast mest mogleg. Eg trur heller ikkje at dei nye, oppmjuka overtidsreglane er til gode for tryggleiken og helsa til fiskarane, sjølv om eg erkjenner at arbeidet på fiskeflåten fører med seg svært forskjellige driftsmønster.

Utover dette har eg ingen merknader.

Magnhild Meltveit Kleppa (Sp) (leiar i komiteen):Eg skal nøya meg med ein kort merknad, som gjeld den praksisen som eg no går ut frå at departementet legg til grunn i behandlinga av saker som kan samanliknast med denne. Det vekte ei viss oppsikt i komiteen at departementet her ville gjennomføra eit direktiv utan at det hadde vore kontakt med dei som dette galdt. Vi fann det nødvendig frå komiteen si side å be om å få saka tilbake til Stortinget som ei eiga sak for å vera trygge på at den nødvendige dialogen hadde funne stad. Det er på denne bakgrunnen at ein samrøystes komite faktisk lovprisar både Næringsdepartementet og Sjøfartsdirektoratet. Dei har gjort det komiteen bad om. Dei har sytt for den opne dialogen som var nødvendig. Dei har medverka til at heile komiteen kjenner seg trygg i forhold til dei endringane som no blir gjorde.

Lat meg berre be om at denne saka kan danna presedens i forhold til andre saker som måtte koma. Departementet strammar inn sin eigen praksis og sørgjer for at partane det gjeld, blir høyrde og får høve til ein dialog, noko som eigentleg skulle vera sjølvsagt i forhold til endringar som dette.

Statsråd Ansgar Gabrielsen: Under normale omstendigheter skulle det være unødvendig for så vidt å holde noe innlegg, og det skulle jeg da heller ikke gjøre. Men når det foregår så sjeldne ting som utilslørt, eksplisitt ros til statsråden fra så fremtredende medlemmer av opposisjonen i nasjonalforsamlingen, synes jeg nesten jeg må benytte anledningen til å takke for den i hvert fall.

Jeg innrømmet definitivt sist at den saksbehandlingen som hadde foregått, ikke tilfredsstilte de krav til saksbehandling man skal sette ved implementering av et slikt direktiv, hva gjaldt kontakt med personer og organisasjoner det ville angå. Nå tror jeg kanskje ikke man skal dra det så langt som Meltveit Kleppa, som sa at det var nødvendig å stramme inn på praksis, selv om man ved en inkurie i denne saken den gang ikke hadde fulgt boken. Men jeg skal overbringe Stortingets uforbeholdne anerkjennelse både til Sjøfartsdirektoratet og til departementets ansatte.

Presidenten: Det må vere fint å avslutte debatten i sak nr. 4 med så stor og rørande semje!

Fleire har ikkje bede om ordet til sak nr. 4.