Begrunnelse

Bakgrunnen for spørsmålet er situasjoner der den attlevande forelder er dømd for forsetteleg eller overlagt å ha volda den andre forelders død. At det i det heile kan vera mogleg i slike situasjoner å få utbetalt forsikringspengar, strir mot folk sine rettsoppfatting. Det bør derfor vera omvendt bevisførsel slik at ein automatisk misser rett til forsikringsutbetaling, foreldrerett og arverett, men ein sikkerheitsventil om å kunne gå til søksmål for å få rettigheitane attende. I norsk rett er det vanleg at ein på likt med straffesaka tek opp spørsmålet om å fråta arveretten. Problemet oppstår då først og fremst når dommen fell i utlandet, der dei ikkje har slik praksis. Spørsmålet om foreldrerett vart endra i barnelova til at tingretten i slike saker skal ta førebils avgjer om foreldreansvaret. Men ein må framleis gå rettens veg for at foreldreretten vert fråteken permanent. Det verkar vanskeleg nok å komme i ein slik situasjon for born og andre pårørande om ein ikkje også må gå til søksmål. Det er tidkrevjande og dyrt og ei ekstra belasting i ein situasjon prega av sjokk og sorg. Då verkar det meir rettferdig at det er omvendt bevisførsel, dvs. at ein automatisk misser denne retten, og at det er gjerningsmannen og ikkje offeret som må ta belastinga med å gå til ei eventuell rettssak.