Begrunnelse

Når politiet anten kjem for seint eller ikkje kjem i det heile, må brannvesenet utføre oppgåver som dei i utgangspunktet ikkje er pålagte å gjera, men det er den enkelte kommunen som må ta kostnaden. Det kjem dessverre stadig nye eksempel frå heile landet på at brannvesenet må fungere som politi. Tilsette i brann- og redningstenesta uttrykkjer bekymring for at dei kan koma i fleire farlege situasjonar som dei sjølve ikkje er trente til å takle, og fortel at pengar som går til utrykningar til alle moglege oppdrag gjer at dei ikkje er att pengar til å kjøpe inn nytt utstyr. Det kan vera snakk om at dei må rykke ut til alt frå mistanke om promillekøyring til husbråk, og det kan koste til dømes 10-20 000 per utrykning.
Dette handlar altså om to ulike beredskapsetatar, den eine kommunal og den andre statleg, der den eine gjer oppgåver for den andre. Det framstår som urimeleg dersom kommunane og brannvesena skal dekkje utgifter til oppdrag som eigentleg er politiet sine. Særleg ille blir dette når responstida til politiet har gått opp etter gjennomføringa av politireforma, slik at det tek lenger tid før politiet kjem i større delar av landet. Dersom politiet i praksis sparar på at brann- og redningstenesta stadig oftare er først på plass, vil det i verste fall føre til at det blir endå dårlegare politidekning i store delar av landet. Viss ein skal gjera noko med denne situasjonen, vil det vera ein fordel med felles retningsliner for alle politidistrikta.