Begrunnelse

Statens vegvesen har i dag ansvaret for vegtrafikklova og frartsgrensefastsetjing på alle vegar, både kommune , fylke, og riksvegar.
Dei gamle riksvegane vart ført over til fylka i 2010, og seinare for nokre år sidan var sams vegadministrasjon mellom Statens vegvesen og Fylka oppheva, og store delar av dei ansatte i Statens vegvesen overført til fylka.
Det er store utfordringar i fylka med tanke på at dei eig, driv og prioriterar, og finansierar sine eigne vegar, medan enkelte viktige ansvarsområder ikkje er råd å handheve.
Det er Fylka sine vegadministrasjonar som har den daglige drifta og oversikta over sine vegstrekningar og samtidig tett samarbeid med kommunane. Det same gjelder ansvaret og handhevinga av søknadar og reguleringa av av- og påkjørslar til fylkesvegane.
Fylka har dei heile og fulle ansvaret for trafikktryggingstiltak på fylkesvegane, men manglar i verktøyskuffa ansvaret for fartsgrenser.
Det verkar lite gjennomtenkt og lite hensiktsmessig at ikkje dei viktigaste ansvarsområda faktisk ligg til vegeigar. Mykje kan tyde på at her er ein del ansvar som "henger igjen" og som ein gløymde å føre over til fylka når resten av ansvaret vart ført over frå staten til fylka.
I resten av vår forvaltning mellom kommunar, fylke, og stat, har ein lagt stor vekt på å delger ansvare lågast mulig. Såleis burde det ver klokt at også fartsgrensefastsetjing kunne ligge til fylkeskommunane for fylkeveg, og kommunane for kommunevegar.
Berre i Møre og Romsdal fekk fylkeskommunen tilført 133 stillingar frå Statens vegvesen, noko som betyr at ein vesentleg del av Statens vegvesen sin tidlegare kompetanse no ligg i fylket. Dette burde tilseie at det no var mest logisk at alle relevante ansvarsområder vart tillagt fylka, og at ikkje unaturlege områder ligg igjen i Statens vegvesen.