Frank Edvard Sve (FrP): Kan samferdselsministeren gjere greie for korleis Herøy kommune skal kunne kome vidare med det svært viktige utdjupingsprosjektet av Fosnavåg havn, og kan samferdselsministeren sørge for at kystverket og statsforvaltaren og andre statlege mynde, samhandlar best mogeleg med Herøy kommune slik at prosjektet snarleg kan realiserast?
Begrunnelse
Herøy kommune er ei av seks kommunar som signerte forskoteringsavtale på prosjekt i gjeldande NTP, knytt til fiskerihamne- og farledsprosjekt.
Kystverket/samferdselsdepartementet har heile vegen vore svært tydeleg på at den økonomiske ramma og gjennomføring av prosjektet er avgrensa til forskoteringsavtale, uavhengig av endringar som kan kome.
Felles for prosjekta er at dei låg i andre del av NTP, og med det ikkje var ferdig prosjektert og risikovurderte. Men gjennom forskoteringsavtalar overtok kommunane ansvaret og risikoen for gjennomføring – til tross for at dei på dette tidspunktet var langt frå gryteklare.
Der er sett ei rekke krav til gjennomføring, og alle vilkår i avtalen skal vere oppfylt for at kommunane skal få refundert utgiftene sine. Eventuelle endringar må omsøkast til samferdselsdepartementet.
Herøy kommune har hatt eit særleg krevjande forskoteringsprosjekt. Massene som ligg i hamna er av særleg krevjande karakter, i stor grad karbonhalding og til dels forureina som fylgje av generasjonar med aktiv næringsverksemd rundt hamnebassenget.
Deponialternativet som låg til grunn for den ytre ramma i avtalen har ikkje vore mogleg å følgje opp, og parallelt med framdrifta i prosjektet har miljømynde kome med eigen rettleiar som fraråder å bygge på deponi. I henhald til avtalen vert det vist til at massene skal deponerast i indre hamn og nytt landareal vert etablert i bakkant. I dialog med Kystverket har det vore understreka av deponi skal utløyse nytt næringsareal – ei motsetning: næringsareal på eit deponi som det er frårådd å bygge på.
Dette har ført til eit omfattande utredningsarbeid for å finne eigna lokalitet for å deponere massene frå farledsutbetringa – og i ei kommune som i stor grad består av bebudde holmar og skjer er det utfordrande å finne eigna lokalitet for deponi som ikkje skal brukast til noko i ettertid.
I utredningsarbeidet vart kommunen geleida vidare til å sjå på sjøbunnsdeponi som ei løysing i dette tilfellet – då også statlege miljømynde kunne peike på fleire stadar der dette har vore løysinga på handtering av masser.
Kommunen har gjennom eit omfattande utgreiingsarbeid peika ut to alternative lokalitetar i sjø, som er dokumentert egna for deponi. Men opplever motstand frå koordinerande statleg mynde.