I forslaget ber representantane Sortevik, Hoksrud
og Sandberg Regjeringa om å leggje fram ei eiga stortingsmelding
om luftfartspolitikken med basis i strategien for norsk luftfart
som eg la fram i juni 2008.
Tidlegare la regjeringane fram sektorplanar
for kvar transportsektor, mellom anna for luftfarten. Stortinget
peikte ved fleire høve på at sektorplanane ikkje gav høve til å
sjå samferdselspolitikken i ein overordna samanheng. I St.meld.
nr. 4 (1996–1997) Langtidsprogrammet 1998–2001 varsla den dåverande
regjeringa at ho ville leggje fram ein heilskapleg plan for veg-
og vegtrafikk, luftfart bane og hamner og farleier. Forslaget fekk
tilslutning i Stortinget, jf. Innst. S. nr. 211 (1996–1997). Det
har fram til no vore lagt fram to stortingsmeldingar om nasjonal
transportplan, og eg er no i ferd med å avslutte arbeidet med den
tredje planen som omfattar perioden 2010–2019.
I juni 2008 la eg fram ein strategi for norsk
luftfart. Bakgrunnen for strategiarbeidet var den uroa vi opplevde
i norsk luftfart i slutten av 2005 og byrjinga av 2006. For meg
har det vore ein føresetnad at strategien ikkje skal medverke til
å undergrave nasjonal transportplan si rolle som overordna styringsverkty
for transportsektoren. Strategien har difor fungert som eit innspel
til transportplanen, og tek elles opp tema som er spesielle for
luftfarten, og som det ikkje ville vere naturleg å ta opp i nasjonal
transportplan. Dette siste gjeld mellom anna spørsmål som ligg utanfor
transportpolitikken.
Dei fleste transportpolitiske sakene som er
tekne opp i strategien, vil eg kome attende til i transportplanen,
der dei vil bli sette i ein samla transportpolitisk samanheng. Spørsmåla
i strategien som ligg utanfor nasjonal transportplan, vil Regjeringa
kome attende til i andre samanhengar. Saker som treng tilslutning
frå Stortinget vil bli lagde fram for Stortinget på vanleg måte.