Begrunnelse

Vi har bak oss dramatiske døgn i fleire bygder på Vestlandet sist veke, og dei materielle skadane er svært store. Heldigvis har det ikkje gått liv tapt, men det har vore nære på fleire stadar. Tidlegare har vi også sett dramatiske flaumar andre stadar i landet, og dessverre er det slik at vi må vente oss meir av dette i framtida.
Det er no ekstra viktig å ta lærdom av det vi har sett, og tryggleik for innbyggarane må stå i høgsete i dei vurderingane ein skal gjere framover.
Det viser seg svært ofte at dei elvane som er førebygde enten gjennom kraftutbygging eller vanlig førebygging står betre rusta mot store flaumar enn dei som ikkje er det. Det er ein viktig lærdom å ha med seg når ein skal vektlegge ulike omsyn ved til dømes kraftutbygging.
I saka som vart handsama av Stortinget i juni 2009 var det framlegg om å starte konsesjonshandsaming av eit kombinert skred-, flaumsikrings- og vasskraftutbyggingsprosjekt i Aurland kommune som Flåmsvassdraget var ein del av. I bakgrunnsmaterialet som følgde saka vart det vist til ei slik flaumsikringsprosjekt kunne redusere ein flaum frå 200 årsflaum til 50 årsflaum.
Det betyr i klartekst at mesteparten av dei skadane vi har sett i Flåm ikkje hadde vore der om denne flaumsikringa hadde vore gjennomført. Det må vere eit stort tankekors for dei som avviste dette i Stortinget i 2009.
I grunngjevinga frå dei som føreslo å starte konsesjonshandsaming vart det vist til at prosjekta i Aurland har så mange positive sider, både sikkerheitsmessige og energipolitiske, at det oppveg dei negative sidene med omsyn til verneverdiane i eit verna vassdrag. Kraftutbygging kan i framtida vere eit viktig tiltak for å trygge både menneskeliv og verdiar gjennom at ein får sikra elvar og vassdrag. Dette må ein ta omsyn til både lokalt og nasjonalt.