Jenny Klinge (Sp): Er samferdselsministeren nøgd med det kvalitetssikringsarbeidet som blir gjort i samband med utviklinga av Nasjonale turistvegar, eller ønskjer statsråden å styrke kvalitetssikringa, og det ville vera interessant å høyre kva statsråden vil gjera for å sikre lokal medverknad til prosjekta, slik at dei aktuelle stoppestadene blir til i eit samarbeid med lokalmiljøet?
Begrunnelse
Statens vegvesen har ansvaret for å utvikle Nasjonale turistvegar som attraksjonar for dei reisande frå utland og innland. Senterpartiet støttar satsinga, og har merka seg at ei rekke av dei stoppestadene som er langs turistvegane, både er spektakulære og bruksvennlege. I mitt heimfylke Møre og Romsdal har eg likevel merka meg at det har oppstått diskusjonar om konkrete løysingar, noko som gir grunn til å spørje om kvalitetssikringa av dei enkelte prosjekta er god nok.
Konkret gjeld dette stoppestaden Eldhusøya på Atlanterhavsvegen. Her har ein brukt 50 millionar kroner på å bygge ein stoppestad som har nokre særs svake sider. Romsdals Budstikke skriv den 09.01 2015 at ein no har bestilt eit korrigeringsarbeid til 400 000 kronar som skal sikre ein gangveg ytterlegare. I fjor sommar vart ei 7-årig jente skadd då ho sette beinet fast i gangstien.
Det er vidare omdiskutert i lokalmiljøet kor god den arkitektoniske og planmessige løysinga er, og om ein her har tatt godt nok omsyn til eit sårbart kystmiljø.
I artikkelen frå Romsdals Budstikke fortel strekningsansvarleg Grete Kongshaug at ein også slit med el-forsyninga på staden – noko som det på same måte blir sett inn tiltak for å bøte på.
Eg har registrert at Statens Vegvesen, for å halde høg kvalitet i arbeidet med turistvegane, har nedsett eit kvalitetsråd. Vidare forstår eg at eit arkitekturråd med ein arkitekt, ein landskapsarkitekt og ein biletkunstnar skal sikre høg visuell kvalitet på utsiktspunkt og rasteplassar. Vidare har ein engasjert ein egen eigen kunstkurator.
Ein skulle tru at all denne kompetansen ville gjere det overflødig med den typen tilpassingar som er nemnd over. Ein skulle vidare tru at dei faglege instansane som er i arbeid, hadde greidd å vera i fruktbar dialog med lokalmiljøet. Om det i det heile har vore slik dialog i tilfellet som her er omtalt, kjenner eg ikkje til. Om innspel i så fall er tekne omsyn til, er også uklårt. Derfor synest det for meg som om Statens vegvesen her har eit forbetringspotensial.