I proposisjonen legg Arbeids- og sosialdepartementet fram forslag
til ei ny lov om supplerande stønad for personar med kort
butid i Noreg og tilsvarande redusert rett til ytingar frå folketrygda.
Dersom dei manglande ytingane frå folketrygda ikkje vert
kompenserte av ytingar frå utlandet, vert desse personane i
regelen varige mottakarar av økonomisk sosialhjelp når
dei når pensjonsalderen. Formålet med den nye lova
er å garantere ei minste samla inntekt for denne gruppa.
Minstekravet for å få alderspensjon frå folketrygda
er ei butid i Noreg på 3 år mellom fylte 16 og
67 år. For å få full pensjon, må ein
ha ei butid på minst 40 år. Med kortare butid
vert pensjonen tilsvarande redusert. Dei som kjem hit etter at dei
har fylt 67 år, kan ikkje få alderspensjon. På den
andre sida kan personar med tilleggspensjon få ytingar
på nivå med eller høgare enn minstepensjon,
sjølv om tida i Noreg er kortare enn 40 år.
Personar som vert rekna som flyktningar eller statslause etter
FN-konvensjonane får full minstepensjon sjølv
om dei ikkje fyller butidsvilkåra.
Personar frå EØS-landa og frå andre
land som vi har trygdeavtale med, er sikra ytingar frå Noreg
og frå heimlandet etter reglane i avtalane om trygdekoordinering.
Dei fleste tilfella med sosialhjelp vil vere innvandrarar frå land
i den tredje verda med lite utbygde sikringssystem. Problemet er
synleg alt i dag, sjølv om førstegenerasjonsinnvandrarane
har ein låg gjennomsnittsalder. Venteleg vil det vere om
lag dobbelt så mange som treng sosialhjelp som supplement
til trygdeytingar i år 2020.
Økonomisk sosialhjelp er meint som ei mellombels og
unntaksvis yting. Når sosialhjelpa må supplere
pensjonar frå folketrygda, er dette av langvarig karakter.
Mange vil oppleve det som vanskeleg personleg å vere sosialklient
over lengre tid. Kommunane får på si side auka
utgifter over sosialhjelpsbudsjettet, og vert varsame med å ta
imot personar i denne gruppa, som ofte blir verande urimeleg lenge
i asylmottak i påvente av busetjing i ein kommune.
Ei stønadsordning for dei som får liten eller
ingen pensjon frå folketrygda på grunn av kort
butid i yrkesaktiv alder har vore oppe i Stortinget i samband med
handsaminga av St.meld. nr. 50 (1998-1999) (Utjamningsmeldinga)
og St.meld. nr. 6 (2002-2003) (Fattigdomsmeldinga).
Ved handsaminga av Storbymeldinga (St.meld. nr. 31 (2002-2003)
bad kommunalkomiteen om ei snarleg løysing og viste til
merknaden i Budsjett-innst. S. nr. 5 (2003-2004).
Arbeids- og sosialdepartementet har sett på ulike alternative
løysingar, mellom anna ei ordning med refusjon til kommunane
for sosialhjelp til einskilde grupper, men meiner at ei ny stønadsordning
vil vere den beste løysinga.
Eit notat med ei skisse til stønadsordning vart sendt
på høyring ved brev frå Sosialdepartementet 23. april
2004.
Arbeids- og sosialdepartementet konstaterer at det ikkje er nokon
som kjem dårlegare ut etter innføringa av ei supplerande
stønadsordning. Den supplerande ordninga må vurderast
for seg, slik ein òg må gjere med folketrygda.
Det kan ikkje vere diskriminering at det gjeld ulike reglar i dei
to ordningane, der folketrygda byggjer på oppteningskrav
og den andre ordninga byggjer på eit individuelt behov
for ytingar. Det er heller ikkje slik at innvandrarar er stengde
ute frå folketrygda, tvert om vil det store fleirtalet
i Noreg få heile eller mesteparten av den norske ytinga
si derifrå. Samanlikna med økonomisk sosialhjelp,
vil den nye stønadsordninga innebere viktige føremoner. Ytingane
får eit sterkare preg av rettskrav, og stønadstakarane
kan i større grad få ytingar i utlandet enn når
det gjeld sosialhjelp. Dette inneber til dømes betre sjansar
til å utøve retten til eit familieliv etter Menneskerettskonvensjonen
artikkel 8.
Fleirtalet i komiteen, medlemene frå Arbeidarpartiet,
Sigvald Oppebøen Hansen, Reidar Sandal, Karl Eirik Schjøtt-Pedersen
og Signe Øye, frå Høgre, Peter Skovholt
Gitmark, Hans Kristian Hogsnes og Kari Lise Holmberg, frå Sosialistisk
Venstreparti, Karin Andersen og Heikki Holmås, frå Kristeleg
Folkeparti, Anita Apelthun Sæle og Ivar Østberg,
og frå Senterpartiet, leiaren Magnhild Meltveit Kleppa, vil
understreke behovet for at personar med lovleg opphald i Noreg vert
sikra eit økonomisk fundament. Fleirtalet viser
til at ei ordning med supplerande økonomisk stønad
ved kort butid i Noreg vart varsla i Utjamningsmeldinga våren
1999. Ordninga var meint å gjelde eldre som ikkje hadde
tent opp fulle rettar i folketrygda. Fleirtalet har
ved fleire høve etterlyst ei oppfølgjing og seier
seg nøgd med at forslaget no føreligg. Fleirtalet er
samd med Regjeringa i at økonomisk sosialhjelp skal vere
ei mellombels og unntaksvis yting og at ein difor må finne
andre ordningar for dei som er avhengige av stønader på lang
sikt.
Fleirtalet registrerer at Arbeids- og sosialdepartementet
har vurdert ulike løysingar og har kome fram til at ei
varig stønadsordning er den beste løysinga. Fleirtalet er
samd med departementet i dette.
Fleirtalet merkar seg også at forslag
til ny lov har vore ute på høyring, og at Regjeringa
har teke omsyn til nokre av innvendingane som har kome. Fleirtalet er
samd i at nivået på stønaden vert på linje
med minstepensjonen i folketrygda og at ordninga vert iverksett
frå 1. januar 2006.
Fleirtalet vil slå fast at dette skal
vere ei ordning av varig og føreseieleg karakter for dei
den gjeld. Ordninga må difor utformast på ein
slik måte at den liknar ei trygdeordning.
Fleirtalet vil òg understreke at kommunane
til no har hatt ekstrakostnad til sosialhjelp som ikkje er godtgjort
frå staten. Dette har medført at fleire kommunar
har vegra seg for å busetje eldre flyktningar. Fleirtalet ser
det som positivt at ordninga både vil gi ei meir føreseieleg
inntekt for den einskilde dette gjeld, samstundes som ordninga også vil
fjerna eit hinder for raskare busetjing. Fleirtalet vil
elles påpeike at det er viktig å vurdere erfaringane
med ordninga når det har gått ei viss tid. Fleirtalet føreslår
difor at ordninga vert evaluert etter 2 år.
Fleirtalet fremjar følgjande forslag:
"Stortinget ber Regjeringa leggje fram ei vurdering av følgjene
av lov om supplerande stønad to år etter iverksetjing."
Fleirtalet viser elles til utfyllande merknader under
dei respektive kapitla.
Komiteens medlemmer fra Fremskrittspartiet,
Torbjørn Andersen og Per Sandberg, viser til at
utlendinger med opphold på humanitært grunnlag,
arbeidsinnvandrere og nordmenn med lengre utenlandsopphold, og som ikke
har 40 års botid i landet, ikke har rett til full alderspensjon
fra folketrygden. Disse medlemmer viser videre til
at dersom botiden er under 3 år i aldersperioden 16-67 år
gis det ingen stønad fra folketrygden. Disse personkretsene
vil derfor være avhengig av sosialhjelp, noe disse
medlemmer finner akseptabelt og rettferdig.
Disse medlemmer registrerer at flyktninger (etter
FN-konvensjonen) har rett til minstepensjon etter folketrygdens
regler uavhengig av botid.
Disse medlemmer konstaterer at Regjeringens forslag
innbefatter en egen "pensjonsordning" for personer med kort botid
i landet. Videre registrerer disse medlemmer at "særordningen"
skal være en behovsprøvd ekstraytelse som skal
representere differansen mellom en fastsatt minimumsinntekt (90
pst. av minstepensjon) og den reelle inntekten, og at dersom den
reelle inntekten overstiger minimumsinntekten ytes det ingen pensjonsytelser.
Videre skal inntekt eller pensjon fra utlandet regnes med i den
reelle inntekten.
Disse medlemmer viser til Fremskrittspartiets
merknader i Innst. S. nr. 222 (1999-2000), hvor Fremskrittspartiet
allerede på det tidspunkt avviste en særskilt
ordning for pensjonister med kort botid i Norge.
Disse medlemmer viser til at begrunnelsen den
gang som nå, ligger i at det vil være urettferdig
at denne personkretsen skal motta ytelser fra folketrygden, som
nordmenn har brukt 40 år på å tjene opp. Disse
medlemmer mener forslaget fra Regjeringen om at eldre innvandrere
som kommer til Norge skal få tilnærmet minstepensjon,
uten å ha botid, vil virke svært urettferdig på nordmenn
som har lang botid (opptjening) i Norge, men som kan få mindre
pensjon enn innvandrere uten opptjening. Dette vil særlig
gjelde minstepensjonister, men vil sannsynligvis også skape
sterke reaksjoner fra personer med tilleggspensjon.
Disse medlemmer vil igjen vise til at for å oppnå fulle
ytelser kreves det 40 års botid/opptjening i Norge
både for minstepensjonister som ikke har vært
yrkesaktive og for personer med yrkesaktiv bakgrunn.
Disse medlemmer vil i tillegg vise til at både
utlendingeloven og EØS-avtalen regulerer at far eller mor
til en person som er i Norge, bare får komme til Norge
dersom de kan bli forsørget av personen som er her.
Disse medlemmer viser til at Arbeids- og sosialdepartementet
har sett på ulike løsninger, bl.a. en ordning
med refusjon til kommunene for sosialhjelp til bestemte grupper. Disse
medlemmer viser videre til at Fremskrittspartiet har hatt
et ønske om å fjerne den økonomiske byrden
det er for kommunene å ha innvandrere uten pensjon på sosialbudsjettene.
Disse medlemmer vil i denne sammenheng vise til
at Stortinget i løpet av vårsesjonen sannsynligvis
vil behandle egen sak vedrørende "ny velferdsetat".
Disse medlemmer finner det imidlertid naturlig å behandle
stønadsordning til grupper med kort botid i Norge og andre
grupper når denne etaten er etablert.
Disse medlemmer vil med denne bakgrunn avvise
hele proposisjonen.